Ik ben op een donderdagavond te gast bij Davy Van Dorsselaere, bij velen van jullie bekend als de voorzitter van de supportersfederatie. Een man met een hart voor de club, iemand die bezeten is door geel en blauw. Maar wat ik mij afvraag, wie is hij als supporter, als iemand die al heel wat jaren meegaat en vooral van waar komt die liefde voor de mooiste club uit het Waasland, ons Beveren.
Dag Davy, we beginnen bij het begin. Wanneer en in welke omstandigheden heb jij je eerste stappen gezet op de Freethiel?
Mijn eerste stappen op de Freethiel heb ik gezet als ‘klein manneke’ van veertien jaar die voor het eerst meeging met zijn vader. Het was SK Beveren – Club Brugge en we verloren met 3-5. Ik ga die avond nooit vergeten, ik weet nog goed dat ik na affluiten supporters door de ramen heb zien vallen onder de voormalige bezoekerstribune. Een mindere eerste ervaring maar sindsdien is de bal effectief aan het rollen gegaan voor mij.
Je was dus al van jongs af aan supporter, hoe is dat dan geëvolueerd?
Ik ben altijd Beveren-supporter geweest. Dat begon met eens mee te gaan met mijn vader, en zo is dat geëvolueerd naar de moment dat ik zelf naar de matchen kon rijden. Ik begon vrienden mee te nemen en nu ga ik al heel wat jaren elke week, zowel thuis als uitwedstrijden naar Beveren kijken. Mijn sociale leven is letterlijk gebouwd rond ‘de voetbal op de Freethiel’. Van waar dat komt kan ik niet uitleggen, maar elke supporter waartegen ik dat vertel, die begrijpt mij onmiddellijk. Dat zijn die kleuren en alles wat ermee te maken heeft.
Dat kan ik helemaal beamen, hoe kwam je dan terecht op de positie die je vandaag de dag bekleed als voorzitter van de supportersfederatie?
Toen we de bekerfinale gespeeld hebben tegen Club Brugge, ik was op dat moment 22, met hulp van mijn stamcafé een bus ingelegd naar ‘Den Heizel’, zonder iets van een supportersclub. Nadien ben ik dan in contact gekomen met supportersclub de Freethielboys, daar dan in het bestuur gerold en op een gegeven moment was ik, net na de fusie, de secretaris van de supportersfederatie. Van secretaris ging je naar dan sinds 2018 naar voorzitter van SF (lees: supportersfederatie). Hoe ging dat in zijn werk? Wim van Goethem besloot te stoppen als voorzitter en toen heb ik in eerste instantie zelf gezocht naar nieuwe kandidaatvoorzitters. Verschillende mensen zeiden op die moment “Alé Davy, waarom jij niet zelf”, ik had hier uiteraard zelf al bij stilgestaan, maar vond toen het moment om verschillende redenen niet ideaal. Maar nu ga ik dus wel mijn tweede seizoen als voorzitter in. (lacht)
Wat maakt het voor jou zo belangrijk dat de SF er is?
Dat komt voort uit regel één uit het voetbal, al lijkt niet iedereen dat te beseffen: zonder fans geen voetbal. Fans zijn nodig voor de sponsors, om inkomsten te genereren en om de club in leven te houden, je kan het niet anders zien. Daar zit misschien wel één van mijn grootste frustraties. Neem nu de fandag, door ‘Operatie Zero’ kon men ‘geen’ beslissingen maken. Maar als je het mij vraagt heb je altijd een fandag, of je nu in 1A, 1B of zelfs in amateur speelt. Het is een kans om supporters aan te trekken, dit jaar was dit helaas voor de club een gemiste kans. Deze fandag was dan iets waar jullie zich als SF liever van wilden distantiëren?
Dat hebben we, dit jaar alvast , ook gedaan, we waren sinds januari vragende partij om mee te werken aan een succesvolle fandag. Dat is dan, door omstandigheden of niet, altijd op de lange baan geschoven tot het té last minute was dat een succesvolle fandag haast niet meer mogelijk was.
Iets anders dan, hoe zijn jouw gevoelens nu tegenover alles wat met de club te maken heeft na wat er allemaal gebeurd is, denk aan Propere Handen, de transferperiode…? Voor mij is Operatie Propere Handen een afgesloten hoofdstuk. Dat is gepasseerd, het is de club zelf die het nog veel te vaak ter sprake brengt, zijnde als excuus of whatever. Maar voor mij hoeft daar niet meer over gesproken te worden. Qua transfers zie ik goede dingen, dat meen ik oprecht. Dat we mikken op jong en Belgisch, dat vind ik nog altijd prachtig. Jongens als Verreth, zeker op lange termijn is dat iemand die heel belangrijk gaat zijn voor ons. Andere transfers zoals bijvoorbeeld het vertrek van Maxim Nys vind ik dan weer jammer. Een jongen van hier, uiterst uitzonderlijk, een vechter, die had voor mij meer kansen mogen krijgen. Desalniettemin, ik geloof steevast in deze kern. Ik wil het wel doen met de kern die we hebben, ik zie het echt wel goed komen.
Oké, heel mooi het geloof in deze kern is er dus effectief wel…
We kunnen ook moeilijk anders hé, maar los daarvan, absoluut het geloof is er zeker. Voor hetzelfde geld winnen we na de interlandbreak op in Sint-Truiden, wat ik zomaar zie gebeuren, daarna komt Moeskroen, stel je wint daar ook, dan ben je wel vertrokken en kan je misschien zelfs al een kloofje slaan. Het is misschien ambitieus en een tikkeltje naïef maar ik geloof er wel in.
Langs de andere kant, op dit moment hebben we 1/18 en staan we weer onderaan in het klassement, zoals eigenlijk elk jaar al.. Klopt, maar dat heeft toch ook zijn charme. Ik zeg dat heel vaak, we zijn niet trots genoeg op wat we hebben en wie we zijn. Ik vind het niet moeilijk om elk seizoen hetzelfde scenario te zien. We moeten inderdaad lang wachten op een overwinning, maar we genieten er ook véél langer van en kunnen er grote clubs zoals Club Brugge, Antwerp of Gent wel wat mee pesten dat we ervan wonnen vorig jaar, ook al hebben we er al terug tegen gespeeld. Zij vinden het ook niet plezant om te verliezen van ‘maar’ Waasland-Beveren.Wij zijn maar een kleine club, uit een gemeente met beperkte middelen en toch zijn we nu aan ons 8e seizoen in eerste klasse. Dat is toch ook iets om trots op te zijn?
Een prachtige noot om mee te eindigen, hartelijk dank voor dit fijne gesprek.
Comentários